عشق نوعی تاثیر جادویی روی هر زنی دارد؛ همه زنان، حتی زنان هدفگرا، واقعگرا و دارای شخصیت مدیریتی، مشتاق عشق هستند و ارزش زیادی برای آن قائلند.روان‌شناسان معتقدند گرچه زنان فطرتا خواهان عشق و محبت هستند، اما دوام این محبت و عشق زنانه، وابستگی تام به رفتارهای عاشقانه‌ای دارد که یک مرد در قبال همسرش اعمال می‌کند. رفتارهای محبت‌آمیز و مملو از عشق، تحت عنوان مناسک و آیین‌های عاشقانه شناخته شده است. آیین‌های عاشقانه، رفتارهای ساده اما قدرتمندی است که کمک می‌کند تا ما در روابط‌مان، هیجانات مثبت، عواطف یا احساسات بسیار خاص و درونی چون عشق را تجربه و لمس کنیم. به بیان دیگر، آیین‌ها و مناسک عاشقانه، بدون آن که حرفی یا صحبتی را بیان کنند، راه بلند ایجاد عشق را کوتاه می‌کنند.

دانستن برخی از این تشریفات عاشقانه، برای مردان و زنان خالی از لطف نیست؛ انجام برخی از آیین‌ها، این اطمینان را به مردان می‌دهد که همیشه با انجام برخی از کارها، می‌توانند عشق و محبت همسرشان را به دست بیاورند و حس «توجه و ارزش قائل شدن» را نسبت به همسرشان ابراز کنند.

از سوی دیگر، نمایش این تشریفات عاشقانه از جانب مردان، برای زنان مانند تضمین‌کننده‌ای در جهت دریافت توجه، مراقبت و حمایت از جانب همسرشان معنا می‌شود که به زنده ماندن هیجانات و عواطف مثبت‌شان منجر شده و باعث تبلور یا اظهار حس «قدردانی» از همسر در آنان می‌شود.

مردان با استفاده از چند آیین عاشقانه پیشنهادی زیر، می‌توانند رنگ عشق در زندگی شان را پررنگ کنند و همسرشان را بیش از پیش علاقه‌مند به خود سازند.

عاشقانه، ابراز عشق کنید

بیشتر زنان امروزی، بخش زیادی از اوقات روزانه خود را صرف فعالیت‌هایی می‌کنند که به کارهای مردانه موسوم است. مجموعه این فعالیت‌ها باعث می‌شود زن به سمت جنبه مردانه شخصیت خود سوق یابد. به منظور رهایی از این حالت و دستیابی به جنبه زنانه و کسب آرامش، زن نیازمند کمک همسرش است.

مرد می‌تواند با رفتارهای محبت‌آمیز و عاشقانه خویش، به ارضای نیازهای همسرش توجه کند و او را در رها شدن از تمایلات درونی اش که بیشتر در جهت محافظت و مراقبت از دیگران است، یاری برساند. به همین دلیل می‌توانید گاهی با پذیرفتن و به عهده گرفتن برخی از مسئولیت‌های همسرتان یا با ایجاد شرایط شاد و دلپذیری چون خرید بلیت سینما، دعوت به رستوران و… ابراز عشق کرده و به او اجازه آرامش و لذت از زندگی بدهید. لحظه‌های عاشقانه مانند گذراندن تعطیلات کوتاه‌مدت است که فرصتی را برای زن فراهم می‌آورد تا به جنبه‌های زنانه خویش توجه بیشتری کند. به بیان دیگر مرد با مهیا کردن نیازهای زن، به همسرش نشان می‌دهد او نیازهای همسفر زندگی‌اش را درک کرده و آنها را قابل احترام می‌داند. رفتارهایی از این دست، از جمله اعمالی است که زن را از لحاظ روحی و عاطفی اغنا کرده و حس «حمایت شدن» و «مورد توجه بودن و درک شدن» به او القا می‌کند، دقیقا شبیه به حمایتی است که از طریق گفت‌وگو و مصاحبت ایجاد می‌شود.

در یک لحظه عاشقانه، زن می‌تواند بدون آن که از احساسات خود صحبتی به میان آورد؛ احساس پذیرفته‌ شدن، دوست داشته شدن، درک شدن و حمایت شدن از جانب همسر را لمس و تجربه کند، بی‌تردید این گفت‌وگوی بدون کلام اما پر از احساس، سرشار از سود برای زن است. رفتار عاشقانه مرد، موید این مهم برای زن است که «همسرش او را پذیرفته و بسیار دوستش دارد.» لحظات عاشقانه برای زنانی که از ابراز احساسات خود رضایت نداشته یا آن‌که توانایی ابراز احساساتشان را نداشته و بابت آن احساس ناراحتی و خشم می‌کنند، بسیار مفید است.

با همسرتان ارتباط صمیمی داشته باشید

یکی از شکایت‌های اصلی زنان، نداشتن رابطه صمیمانه با همسرشان است. زنان به منظور فائق آمدن، تحمل کردن و دست و پنجه نرم کردن با فشارهای زندگی که گاه آنان را مستاصل کرده و از پا در می‌آورد، نیاز دارند درباره احساسات خود با همسرشان صحبت کنند. مردان آگاه می‌توانند با آموختن روش‌های ارضای این نیاز، دوباره بر مسند خویش برگردند و همسرشان را نیز مورد حمایت و پشتیبانی قرار دهند.

گوش دادن به احساسات زنان، مهارتی مهم برای مردان است. با یادگیری مهارت‌های گوش کردن، مرد می‌تواند همسرش را از احساسات ناخوشایند، عوامل بازدارنده و فشارزا رها کند و نیاز تشکر، قدردانی و احساس صمیمیت او را نیز مرتفع سازد.

به ویژگی‌های مثبت همسرتان توجه کنید

به منظور حمایت و حفاظت از همسرتان، بویژه در برهه‌های حساس، بحرانی و نگران‌کننده، باید بر ویژگی‌های مثبت و رفتارهایی از همسرتان که خوب بوده تمرکز کنید. با برشمردن ویژگی‌های مثبت شخصیت همسرتان است که او از علاقه شما به خود اطمینان حاصل کرده و عزت نفس خود را ترمیم می‌کند. اعتماد به خود زمینه‌ساز عشق به خود است و از همین عشق به خود است که عشق به شما ایجاد یا محکم‌تر می‌شود. یادتان باشد اگر همسرتان خودش را دوست بدارد می‌تواند شما را هم دوست داشته باشد.

به وقت مقتضی، اعتراض و انتقاد کنید

اگر چه سخت از همسرتان دلگیر هستید و رفتار او را توهینی به خود قلمداد می‌کنید و مدام دوست دارید او را از احساستان آگاه سازید‌ و… اما باید بگوییم بهتر است دست نگه دارید، اندکی صبر داشته باشید. بر خشم‌تان غلبه کنید، بپذیرید اکنون زمان مناسبی برای اعتراض و گله از او نیست.

یکی از عوامل ضروری برای پرورش عشق و صمیمیت، گفتن حقیقت است، اما وقت‌شناسی در این امر بسیار مهم است. برای آن‌که عشقی ماندگار و بادوام داشته باشید، سعی کنید در زمانی مناسب و به روشی که همسرتان کمتر آزرده شود یا آسیب ببیند، با او صحبت کنید و او را از ناراحتی‌ها و حرف‌های دلتان مطلع کنید. انتقاد و بیان اعتراض در شرایط مساعد، مناسب و بهینه است که نتیجه مطلوبی را برای شما پدید می‌آورد.

بی‌قید و شرط، فقط به همسرتان توجه کنید

در ابتدای یک رابطه عاشقانه، از آنجا که زن شناخت کاملی از مرد ندارد سعی می‌کند به او اعتماد کرده و همراهش شود. احساسات مثبت، محیطی عاشقانه و دوست داشتنی می‌سازد هر چند‌ این امنیت عاطفی و روانی بسیار حساس و شکننده بوده و ممکن است پس از چند بار دلشکستگی، ناکامی و ناامیدی فرو ریزد.

اگر مرد، مهارت‌های گوش دادن و درک کردن زن را نیاموخته و بلد نباشد، بی‌گمان با گذشت اندک زمانی، زن نیز از ابراز احساسات درونی و طبیعی خود امتناع کرده و گاه حتی با «احساس مهم نبودن» خاموش می‌شود. جالب‌تر آن که در این زمان، خود زنان هم نمی‌دانند چه اتفاقی افتاده است و چرا زندگی‌شان به اینجا رسیده است!

گاهی حتی «احساس مورد توجه نبودن» در زن به قدری شدت می‌گیرد که تلاش‌های بی‌وقفه و مجدد مرد، برای احیای رابطه عاشقانه و تجربه آن احساس جادویی و شگفت‌انگیز بی‌نتیجه مانده و تحت هیچ شرایطی قابل بازگشت و دریافت نیست.

بنابراین به منظور پرورش، تقویت یا ایجاد احساس موفقیت در عشق توصیه می‌کنیم به همسرتان توجه کنید. یادتان باشد با توجه روز افزون، همسرتان براحتی می‌تواند «احساس مورد توجه بودن و درک شدن» از جانب شما را لمس کند.

مصاحبت با همسر، یکی از راه‌های اساسی توجه و از جمله نیازهای زنانه است. با گفتن عبارات یا جملاتی ‌ مانند : «من تو را دوست دارم و می‌خواهمت»، «تو برای من بهترینی»، «تو برای من خیلی مهم و باارزش هستی»، «دوست دارم حرف‌های تو را بشنوم»، «کنارت می‌مانم تا با من حرف دلت را بگویی» و… می‌توانید توجه خود را به همسرتان هدیه دهید.

تعریف و تمجید فراموش نشود

تعریف و تمجید، قدردانی و سپاسگزاری از زنان، از رفتارهایی است که موجب تبلور عشق در آنان می‌شود. هنگامی که شما از همسرتان به خاطر تلاش‌ها یا چیزهایی که برای شما فراهم آورده، تشکر می‌کنید، او احساس عشق و محبت کرده و تمایل بیشتری برای خلق یک رابطه عاشقانه می‌یابد. اگر همسرتان آشپزی خوبی دارد، لباس زیبایی می‌پوشد، از فرزندتان بخوبی مراقبت می‌کند، به شما و نیازهایتان اهمیت می‌دهد، به خانواده‌تان احترام می‌گذارد و… سعی کنید بی تفاوت از کنار رفتارهای مثبت و محبت‌های همسرتان نگذرید، بی‌توجهی شما موجب دلسردی و ناامیدی او می‌شود. با بیان جملاتی همچون «شما بانوی فوق‌العاده‌ای هستی»، «با این لباس، خیلی ماه شدی»، «تو واقعا خوب هستی و مرا شرمنده می‌کنی»، «من به داشتن همسر هنرمند و مدبری چون تو به خودم می‌بالم» و… همسرتان را از این رو به آن‌رو می‌کنید. فراموش نکنید توجه به همین چیزهای کوچک و جزئی است که یک عشق به یاد ماندنی و با‌دوام را به وجود می‌آورد.

برای همسرتان یادداشت بگذارید

زنان به مردانی که به آنها توجه می‌کنند،‌به درخواست‌های آنان پاسخ می‌دهند و در نهایت برای آنها یادداشت می‌گذارند، بسیار متمایلند. پاسخ‌های سریع و فوری به خواسته‌ها، برای زنان بسیار جالب و خوشایند است و این حس را در آنان ایجاد می‌کند که همسرش واقعا خاطر او را می‌خواهد و براستی عشقش را نیز ابراز می‌کند.

در مواقعی که امکان برآورده کردن درخواست‌های همسرتان هست آن را پشت گوش نیندازید، بهترین راه برای ایجاد یک پاسخ عاشقانه آن است که در همان لحظه آن خواسته را اجابت کنید. حال اگر همسرتان از شما درخواستی کند، اما شما بنابر دلایلی، توانایی پاسخگویی فوری به آن خواسته را نداشته باشید، بهتر است یادداشتی برای همسرتان بگذارید. اگر این کار را نکنید همسرتان احساس خواهد کرد که باید آن را دوباره یادآوری کند به همین دلیل ممکن است بارها و بارها آن را به شما گوشزد کند.

اشتباه نکنید، ما نمی‌خواهیم تلویحا بگوییم مردان باید برای انجام اوامر همسرشان همیشه آماده‌باش و منتظر باشند. ممکن است سرتان شلوغ باشد یا خسته باشید، پس لازم نیست به محض این که همسرتان درخواستی را مطرح کرد آن را انجام دهید، گاهی انجام درخواست‌ها نیاز به ساعت‌ها زمان دارد، فقط کافی است به همسرتان بگویید آن را در فهرست کارهای آینده‌تان قرار داده‌اید و در اسرع وقت خواسته‌اش را انجام خواهید داد.

همسرتان را در آغوش بگیرید

در آغوش گرفتن همسر، یک مهارت ارتباطی پیشرفته و هدیه‌ای کاملا عاشقانه است. این راه عاشقانه، بهترین روشی است که می‌تواند موفقیت و توانایی شما را در دوست داشتن و عشق ورزیدن به همسرتان تضمین کند.

زن با قرار گرفتن در آغوش مرد، احساس مورد حمایت قرار گرفتن می‌کند، حال اگر زنی در آغوش گرفته نشود، رنجیده خاطر شده و خلأ و نبود این حس برایش بسیار آزار‌دهنده خواهد بود. اغلب زنان، کمتر متمایلند از همسرانشان درخواست کنند که آنها را در آغوش بگیرند و گاه حتی برخی، بیان این درخواست را غیر معمول و شکست خود تعبیر می‌کنند.

به همین دلیل، اگر پیشنهاد در ‌آغوش گرفتن‌، از جانب مرد باشد، برای زن پسندیده‌تر و عاشقانه‌تر خواهد بود. توصیه می‌کنم این مهم را فراموش نکنید و هر بار با در آغوش گرفتن او به استقبال همسرتان بروید تا بتوانید لبخندی شیرین بر لبانش بنشانید و احساس مورد علاقه بودن و ارزشمند بودن را در او ایجاد کنید.

همسرتان را نوازش کنید

گرفتن دست‌ها و نوازش کردن زن، بسیار محرک و هیجان‌انگیز است، اما بسیاری از مردان بعد از گذشت مدت زمانی از ازدواج، این رفتار را متوقف می‌کنند و آن را منوط به زمانی می‌سازند که خواهان رابطه جنسی هستند. اختصاص این حس زیبا به شرایط خاص، باعث می‌شود زن احساس کند تنها یک وسیله مصرفی برای عشق‌ورزی همسرش است، به این ترتیب، احساس ناخوشایند حاصل از این وضعیت نیز، بتدریج زن را نسبت به همسرش دلسرد و مایوس می‌کند. شما به عنوان یک مرد بهتر است بدانید زنان برای افزایش و تقویت عزت نفس‌شان نیاز دارند که هر روز به مدت حداقل 20 دقیقه، به صورت غیر جنسی توسط همسرشان نوازش و لمس شوند. نوازش‌های غیرجنسی همسر، نه‌تنها روشی خارق‌العاده برای ایجاد احساس صمیمیت است، بلکه شیوه‌ای است که اثر حاشیه‌ها و ناملایمات گاه و بی‌گاه، اما ناگزیر زندگی را هموار و کمرنگ می‌سازد و علاقه و احساس را به رابطه باز می‌گرداند.

جادوی «فقط یک شاخه گل» را امتحان کنید

یکی از اعمال و تشریفات کاملا عاشقانه یک مرد، خرید گل برای همسرش است، خریدن گل همچون نمادی است که اهمیت بسیار زیادی در ایجاد عشق دارد. زنان با هدیه گرفتن یک یا چند شاخه گل ازطرف همسرشان احساس عشق و محبت زیاد می‌کنند. زنان دوست دارند همسرشان، بدون آن‌که از آنها چنین درخواستی کرده باشند، این کار را انجام دهند؛ چرا که این گونه خریدهاست که برایشان معنای عاشقانه دارد.

زمانی که مرد به‌طور کاملا خودانگیخته و بدون درخواست همسرش، برای او گلی خریداری می‌کند؛ به طور تلویحی به همسرش می‌فهماند که دوستش دارد، مورد توجهش است و به او اهمیت می‌دهد و نیازهایش را کاملا درک می‌کند.

برای القای احساس «صمیمیت» و ضمانت شادابی، جنب و جوش و طراوت همسرتان، توصیه می‌کنیم همین امروز با خرید یک شاخه گل، پیش از آن که گل‌های تقدیمی قبلی‌تان پژمرده شوند، بار دیگر عشق‌تان را نسبت به همسرتان ابراز کنید. بیرون رفتن با همسر، قدم زدن با هم، باز کردن درِ اتومبیل، غذا خوردن در بیرون، کمک در شستن ظرف‌ها و… از رفتارهایی است که همچون دادن یک شاخه گل، بسیار تاثیر گذار بوده و ثبات و تداوم عشق شما و همسرتان را افزون‌تر می‌کند.
سلامت نیوز: عاشقانه‌هایی ‌کاملا مردانه

قهر کردن امری رایج در زندگی زناشویی و در روابط زوجین است بدون شک برای شما هم اتفاق افتاده که قهر کنید و یا همسرتان با شما قهر کنند ،می خواهیم تفاوت قهرکردن در دنای آقایان و خانم ها را بررسی کنیم.

همه ما در زندگي اجتماعي و زناشويي در موقعيت‌هايي قرار مي‌گيريم كه شرايط مطابق ميل‌مان نيست؛ گاهي حرفي مي‌شنويم كه به‌نظرمان توهين‌آميز است، گاهي فكر مي‌كنيم مورد ظلم واقع‌شده‌ايم، در حق‌مان اجحاف شده يا تحقير شده‌ايم و… در چنين شرايطي، هركس با توجه به ويژگي‌هاي شخصيتي، تربيت خانوادگي يا نوع برداشت خود از مسائل، واكنش خاص خود را خواهد داشت؛ عده‌اي بلافاصله حرف‌شان را مي‌زنند و به قول معروف از خود دفاع مي‌كنند.

صدای بسته شدن در، مثل پتک توی سرش کوبیده می‌شود؛ این چندمین بار است که تا دعوایشان می‌شود قهر می‌کند و از خانه بیرون می‌رود. حالا باید چکار کند؟

بايد منتظر بماند تا برگردد، تلفن بزند يا از او بخواهدكه ديگر اين كار را نكند؟ ولي چه فايده؟ بارها و بارها از او خواسته به جاي اينكه قهر كند و چند روز خانه نيايد، بنشينند، ببينند چكار بايد كرد! اما او هر بار فرار كرده و به جاي حل مسئله، صورت مسئله را پاك كرده! حالا واقعا در مقابل افرادي كه بعد از هر ناراحتي و عصبانيتي قهر مي‌كنند و از خانه بيرون مي‌روند، چكار مي‌توان كرد؟ در اين خصوص با دكتر خدابخشي، مشاور خانواده صحبت كرده‌ايم كه مطالعه راهكارهاي ارائه شده مي‌تواند مفيد واقع شود.

دلخوري يا قهر؟
همه ما در زندگي اجتماعي و زناشويي در موقعيت‌هايي قرار مي‌گيريم كه شرايط مطابق ميل‌مان نيست؛ گاهي حرفي مي‌شنويم كه به‌نظرمان توهين‌آميز است، گاهي فكر مي‌كنيم مورد ظلم واقع‌شده‌ايم، در حق‌مان اجحاف شده يا تحقير شده‌ايم و… در چنين شرايطي، هركس با توجه به ويژگي‌هاي شخصيتي، تربيت خانوادگي يا نوع برداشت خود از مسائل، واكنش خاص خود را خواهد داشت؛ عده‌اي بلافاصله حرف‌شان را مي‌زنند و به قول معروف از خود دفاع مي‌كنند. عده‌اي ترجيح مي‌دهند سكوت كنندتا زمان مناسبي پيدا كنند. بعضي افراد هم قهر مي‌كنند. فراموش نكنيم همه ما هر روشي را كه انتخاب كنيم مي‌خواهيم به نوعي مسئله را حل كنيم و در واقع به حس بهتري برسيم. ولي واقعا با كدام روش به چنين هدفي دست پيدا مي‌كنيم؟مثلا كساني كه قهر مي‌كنند، نه‌تنها نمي‌توانند مشكلي را حل كنند بلكه به نوعي ضعف و ناتواني خود را از رويارويي با مشكل موجود نشان مي‌دهند و در واقع اعتراف مي‌كنند كه روش ديگري براي حل اختلافات خود پيدا نمي‌كنند. البته گاهي سكوت مي‌تواند كمك‌كننده باشد ولي نبايد آن را با قهرهاي طولاني مدت اشتباه گرفت. در واقع همه ما گاهي از همديگر دلخور مي‌شويم و به فضا و زماني براي فكر كردن و تصميم‌گيري بهتر نياز داريم ولي اين موضوع باقهر كردن فرق دارد. معمولا كسي كه قهر را انتخاب مي‌كند، با احساسي ناشي از كينه و خشم ومورد ظلم واقع شدن روبه‌رو مي‌شود و قدرت تفكر و تحليل را از خود و طرف مقابلش سلب مي‌كند. بدين‌ترتيب مي‌بينيم كه قهر‌هاي طولاني مدت به‌معناي تسليم و اعلام ناتواني براي حل مشكلات است و فقط زمان ما را براي رسيدن به حس بهتر و حل واقعي مشكلات به تأخير مي‌اندازد.

چرا بعضي‌ها بيشتر قهر مي‌كنند؟
اگر بخواهيم بدانيم كه چه نوع شخصيت‌هايي بيشتر قهر مي‌كنند و علت اين كار آنها چيست، بايد بدانيم كه قهر هم مثل بسياري از شيوه‌هاي برخورد با مشكلات، در همه افراد يكسان نيست؛ درست همانگونه كه بعضي مواقع، اضطراب و استرس را تجربه مي‌كنيم ولي بعضي افراد را بيشتر به‌عنوان افراد مضطرب مي‌شناسيم، در مورد قهر كردن هم همين‌طور است؛ يعني بعضي افراد هم بيشتر قهر مي‌كنند و زودتر از ديگران مي‌رنجند و آزرده خاطر مي‌شوند و اين كم‌كم به‌صورت ويژگي شخصيتي آنها شناخته مي‌شود. شايد بتوان گفت افرادي كه بيشتر قهر مي‌كنند توانايي كلامي كمتري نسبت به ديگران دارند. شايد فكر مي‌كنند دليلي براي حرف زدن وجود ندارد يا اصلا فكر مي‌كنند حرف زدن فايده‌اي ندارد. دليل ديگر اين است كه معمولا اين افراد چون وقتي در كودكي قهر مي‌كرده‌اند و به چيزي كه مي‌خواسته‌اند، مي‌رسيده‌اند؛ همين موضوع كم‌كم باعث شده كه قهر كردن به‌عنوان بخشي از شيوه‌هاي رفتاري آنها تبديل شود. اينها افرادي هستند كه تصور مي‌كنند بهترين كار براي تسلط روي افراد، اين است كه آنها را تحت كنترل درآورند. البته اين شيوه برخورد، خودخواهانه به‌نظر مي‌رسد چون بدين‌ترتيب فرصت حرف زدن را از طرف مقابل هم سلب مي‌كنند.

فرزندان را در قهر دخالت ندهيد
درصورت وجود فرزند، زوجين نبايد به هيچ وجه آنها را در قهر و دعواهاي خود دخالت دهند. بعضي وقت‌ها پدر يا مادر، فرزندشان را سپر بلا كرده يا به او القا مي‌كنند كه ما به‌خاطر تو در اين زندگي مانده‌ايم. به اين شيوه رفتاري «مثلث‌سازي» مي‌گويند؛ چون بدون خواست ديگري، او را وارد مشكلات خود مي‌كنيم؛«برو به بابات بگو نون نداريم، برو به مادرت بگو آماده شو مي‌خواييم بريم خونه مادر بزرگت، به بابات بگو صداي تلويزيون رو كم كنه و…». اينها نمونه‌اي از شيوه‌هاي برخوردي والديني است كه فرزندانشان را وارد مشكلات خود مي‌كنند. در اين مواقع، ما از بچه‌ها به‌عنوان واسطه استفاده مي‌كنيم. اينگونه رفتارها باعث مي‌شود آنها بعد از مدتي كاملا گيج شده و از اينكه بين كشمكش‌هاي والدين قرار گرفته‌اند خسته شوند. همچنين عاملي است براي ناراحتي و كمبود اعتماد به نفس آنها و باعث مي‌شود بچه‌ها در آينده قهر كردن را به‌عنوان الگوي رفتاري خود در پيش بگيرند و نتوانند امنيت و آرامش واقعي را در محيط خانواده احساس كنند.

امان از دلخوري‌هاي كوچك
ممكن است گاهي بين زن وشوهر در زندگي مشترك دلخوري‌هايي به‌وجودبيايد كه يا نتوانند درباره آن صحبت كنند يا نتوانند همديگر را قانع كنند. بنابراين ترجيح مي‌دهند ديگر چيزي نگويند، چون به‌نظرشان بي‌فايده مي‌آيد؛ بنابراين قهر مي‌كنند؛ يعني قهر هميشه به‌دنبال يك ناراحتي، سوء‌تفاهم يا دلخوري به‌وجود مي‌آيد كه به‌نظر كسي كه قهر كرده شيوه مناسبي بوده چون به روش ديگري نمي‌توانسته با آن مقابله كند ولي متأسفانه اين رفتار بعد از مدتي تبديل به عادت مي‌شود اما مطمئنا اين شيوه برخورد، مشكلاتي به همراه خواهد داشت؛ اولا ممكن است هيچ وقت حرف‌هاي واقعي بين زن وشوهر مطرح نشود. همچنين دلخوري‌ها را بيشتر كند و بدين‌ترتيب ريشه كدورت‌ها عميق‌تر شود و بعد از مدتي هم نه‌تنها به كسي كه دائم قهر مي‌كند توجهي نمي‌شود بلكه ممكن است كم‌كم طرد هم بشود؛چون بالاخره اين رفتار دير يا زود طرف مقابل را خسته خواهد كرد؛ بنابراين نمي‌توان از اين طريق مشكلي را حل كرد.

به قبل از قهر بر‌گرديد
اما آيا راهي هم براي جلوگيري از قهر كردن طرف مقابلتان وجود دارد؟به‌نظر مي‌رسد با درنظر گرفتن بعضي مسائل مي‌توان به نوعي از آن پيشگيري كرد. بهترين كار براي پيشگيري از قهر طرف مقابل، اين است كه 2 طرف به‌عنوان يك قرارداد از پيش تعيين شده به همديگر قول بدهند كه در زمان مناسبي دلخوري‌ها و كدورت‌هاي خود را مطرح كنند. البته تشخيص زمان مناسب بايد حتما با توجه به خواست 2 طرف باشد زيرا گاهي براي پيدا كردن زمان مناسب هم اختلاف سليقه به‌وجود مي‌آيد؛ بنابراين بهترين زمان هنگامي است كه 2 طرف هم آمادگي صحبت كردن دارند و هم آمادگي شنيدن. بايد توجه كنيم كه بهتر است نگذاريم هيچ مشكل و موضوع مبهمي باقي بماند. البته بايد قبول كرد كه در نهايت بعضي اختلاف سليقه‌ها يا مشكلاتي هم هستند كه راه‌حل خاصي ندارند. واقعيت اين است كه پاره‌اي از درگيري‌ها و دلخوري‌هاي گذشته شايد هيچ وقت حل نشوند؛ بنابراين دو طرف بايد آنها را بپذيرند و دائم به آنها برنگردند؛ يعني نبايد با به‌وجود آمدن كوچك‌ترين مشكلي، دوباره بحث آنها را پيش كشيد.

شخصيت يكديگر را زيرسؤال نبريد
يكي ديگر از مسائلي كه بايد براي پيشگيري از قهر طرف مقابل درنظر داشت، اين است كه دقت كنيم به همديگر و خانواده‌هايمان توهين نكنيم؛ مثلا اگر با يكديگر قرار داريد و يكي ديرتر مي‌رسد يا نتوانسته چيزي را كه قول داده تهيه كند، سعي نكنيد به شخصيت او توهين كنيد و بگوييد: «اصلا شما خانوادگي مسئوليت‌پذير نيستيد. تو هميشه بدقول و دروغگويي. هيچ وقت هم درست نمي‌شي و…».

به كسي كه قهر مي‌‌كند جايزه ندهيد
اين درست است كه پس از قهر همسر‌تان به‌دنبال راه‌حلي براي بازگشت دوباره او به خانه باشيد. اما فراموش نكنيد كه اين موضوع و چگونگي برخورد شما با آن بسيار مهم است؛ يعني نبايد به‌گونه‌اي عمل كنيد كه او باز هم اين رفتار را تكرار كند؛ به‌عبارتي به قهر كردن ديگران جايزه ندهيد. همان بار اول از همسرتان بخواهيد كه اين شيوه رفتاري خود را تغيير دهد. ضمن اينكه به او نشان دهيد اگر بازهم اين كار را تكرار كند، دفعه بعد برگشتي در كار نيست؛ چون اين افراد معمولا راه‌حل‌هاي موقت و ناكار آمدي مثل قهر كردن را به شيوه‌هاي صحيح حل مشكلات ترجيح مي‌دهند؛ بنابراين بهترين كار اين است كه به او بگوييد راه مناسبي را انتخاب نكرده و بدين‌ترتيب نه‌تنها مشكلات‌تان حل نمي‌شود بلكه حل آنها سخت‌تر هم خواهد شد. چون قرارنيست در زندگي زناشويي كسي از ديگري رشوه بگيرد. اين شيوه هم در طولاني مدت، نه‌تنها جوابگو نخواهد بود بلكه شايد به جدايي‌هاي طولاني مدت هم منجر شود.

تفاوت قهر زنان و مردان چيست؟
معمولا وقتي مردان از موضوعي ناراحت مي‌شوند و حتي خانه را ترك مي‌كنند بايد به آنها فرصت داد تا در خلوت خود بهتر تصميم بگيرند و به نتيجه برسند. آنها معمولا بعد از چند روز بهتر مي‌شوند و دوباره برمي‌گردند و معمولا قصد جدايي ندارند بلكه مي‌خواهند فضاي بيشتري براي فكركردن داشته باشند و مدتي از صحنه دعوا و بگو‌مگو به دور باشند؛ درحالي‌كه خانم‌ها وقتي قهر مي‌كنند توقع دارند بيشتر به آنها توجه شود و در بعضي موارد نيز خواهان امتياز بيشتري هستند. ولي زن و مرد با هر هدفي كه قهر كنند بايد بدانند راه مناسبي را انتخاب نكرده‌اند و اين شيوه برخورد راه به‌جايي نخواهد برد.

بعد از قهر چي؟
اما اگر با تمام اين مسائل و با توجه به عوامل پيشگيري از قهر، بازهم شرايطي به‌وجود آمد كه يك طرف به‌دنبال ناراحتي و كدورت قهر كرد و ازخانه خارج شد، بهترين كار چيست و چطور مي‌توانيم كاري كنيم كه اين موضوع به‌صورت عادت درنيايد و تكرار نشود؟ بهترين كار اين است كه ابتدا سعي كنيد مشكل را بين خودتان حل كنيد؛ يعني اطرافيان، به‌ويژه خانواده‌هايتان را وارد مشكل خود نكنيد. اين موضوع چند ويژگي دارد؛ اولا اينكه خانواده‌ها و اطرافيان هم مشكلات خودشان را دارند. پس صحيح نيست كه ما هم مشكل مضاعفي برايشان ايجاد كنيم. به علاوه امكان دارد با توجه به گله و شكايت‌هايي كه ما از طرف مقابلمان مي‌كنيم، آنها بيش از حد از همسرمان ناراحت شوند، شناخت نادرستي از او پيداكنند و كلا ديد آنها نسبت به همسرمان تغيير كند؛ تا اندازه‌اي كه حتي پس از حل مشكل 2 طرف هم آنها ديگر نتوانند طرف مقابل را مانند قبل بپذيرند و به نوعي حرمت‌ها از بين برود و نگرش‌ها نسبت به هم تغيير كند. بدين‌ترتيب به جاي اينكه مشكل حل شود بيشتر به آن دامن زده مي‌شود. به‌طور كلي بهتر است از كمك گرفتن و دخالت دادن افراد غيرمتخصص در مشكلات و مسائل‌مان خودداري كنيم. اگر هم در مواردي نياز به مشورت و كمك داشتيم بهتر است از افراد بي‌طرف، متخصص و مشاور كمك بگيريم. گاهي بعضي زنان فكر مي‌كنند با به‌وجود آمدن هرگونه مشكلي اگر بتوانند شوهرشان را تحت فشار قراردهند، زودتر به نتيجه مي‌رسند. براي همين مهريه‌شان را به اجرا مي‌گذارند. شايد آنها در يك مقطع زماني بتوانند همسرشان را تحت‌فشار قرار دهند اما فراموش نكنيد كشاندن پاي فرد به دادگاه، آنقدر تجربه تلخي است كه حتي اگر دوباره هم بخواهيد زير يك سقف برگرديد، مسلما آن زندگي ديگر مانند قبل نخواهد شد.
منبع :hidoctor.ir

علت دیر ارگاسمی و دیر ارضا شدن زنان

رابطه جنسی، بهترین راه برای ایجاد یک رابطه ی عمیق جسمی و روحی با شریک زندگی است؛ بنابراین احساس خوبی در شما ایجاد می کند. اما اگر در این رابطه ارگاسم حاصل نشود، هر دو نفر احساس نارضایتی می کنند. نرسیدن به اوج لذت جنسی می تواند دلایل جسمی و روحی متفاوتی داشته باشد، اما تشخیص صحیح و معاشقه درمانی به شما آموزش می دهد که چگونه در یک رابطه جنسی به ارگاسم برسید و از آن لذت ببرید.
اگر چه در جریان آمیزش جنسی، تعدادی از خانم ها به سختی به اوج لذت جنسی می رسند و یا هرگز آن را تجربه نمی کنند، اما این مشکل، همیشه یک مشکل زنانه نیست، و همچنین ممکن است آقایان هم برای رسیدن به ارگاسم مشکلاتی داشته باشند. به ویژه برخی از مشکلات جسمی و روحی در یک رابطه، رسیدن به ارگاسم را برای طرفین مشکل تر می شود. ولی راه حل هایی برای مشکل وجود دارد.

عدم حصول لذت جنسی شامل:
– ارگاسم به هیچ عنوان حاصل نمی شود
– ارگاسم با تاخیر حاصل می شود (رسیدن به ارگاسم زمان زیادی طول می کشد و یا تحریکات زیادی نیاز است)
– ارگاسم رضایت بخش حاصل نمی شود
– انزال دیررس
– انزال بدون ارگاسم
برخی از دلایل بالقوه ی این مشکل در خانم ها و آقایان :
– وجود مشکلی در رابطه
– یکنواختی و خسته کننده بودن اتاق خواب
– آسیب جسمی یا روحی، مانند حس تجاوز یا سوء استفاده جنسی
– میزان سلامتی افراد که بر روی اعصاب و سطح هورمون آن ها اثر می گذارد
– احساس خجالت نسبت به رابطه جنسی
– عدم اطلاعات کافی در مورد ارگاسم، رابطه ی جنسی و تحریکات مؤثر
– اثرات جانبی برخی از داروها، مانند داروهای ضد افسردگی
احساس ترس مانع ارگاسم می شود،ایزادورا المان متخصص ازدواج و مشاور خانواده می گوید:«افراد از نظر فیزیولوژیکی ممکن است به درستی تحریک نشوند. اگر خانم یا آقایی به دست خودشان تحریک شوند، به سختی توسط دیگران تحریک می شوند.»
تشخیص مشکل عدم ارگاسم
دکتر المان میگوید: « اگر شما با مشکل ارگاسم رو به رو هستید، توصیه می شود که به درمانگر جنسی مراجعه نمایید تا منشاء مشکل شما را بیابد و شما را به درستی درمان کند. ممکن است نرسیدن به ارگاسم ناشی از یک مشکل جسمی باشد و درمانگر شما را راهنمایی می کند که به پزشک مربوطه مراجعه نمایید.»
درمانگر جنسی درمورد نحوه برقراری روابط جنسی، شریک جنسی و همچنین انتظارات و خواسته های شما در یک رابطه جنسی سؤال هایی می پرسد، و شما باید با آمادگی و صداقت به تمام سؤالات او پاسخ دهید.
راه حل درمان مشکلات ارگاسم
اگر با مشکل جسمی رو به رو هستید، پزشک مربوطه درمان مناسب را تجویز خواهد کرد، و اگر با مشکل روانی رو به رو هستید، درمانگر جنسی راه کارهای مناسب را پیشنهاد می دهد.
دکتر المان در مورد خانم ها می گوید: «آنها باید دریابند که چگونه و با چه تحریک هایی به ارگاسم می رسند، و گاهی برای رسیدن به ارگاسم نیاز دارند که در ذهن خود خیال پردازی کنند. اگر خانمی متوجه شد از نظر فیزیکی به چه تحریکات جنسی نیاز دارد، در این هنگام باید دید آیا می تواند به راحتی نیازهایش را به همسرش بگوید؟! بنابراین برای حل مشکل ابتدا باید منشاء فیزیولوژیکی مسئله پیدا شود و سپس به بررسی راه حل های روابطی پرداخت.»
درمورد آقایان نیز روش درمان به همین صورت است. مهم ترین مسئله برای داشتن یک رابطه جنسی خوب، صحبت کردن درمورد این مسئله با همسرتان است. اگر می خواهید به اوج لذت جنسی برسید یا فقط می خواهید در اتاق خوابتان احساس آرامش و راحتی کنید، در هر صورت باید نیاز ها و خواسته هایتان را برای شریک زندگیتان بیان کنید.
اگرچه ممکن است صحبت درمورد مسائل جنسی در ابتدا کمی خجالت آور  و نحوه برخورد طرف مقابل نسبت به این مسئله کمی نگران کننده باشد ولی بالاخره باید از یک جایی شروع کرد، و تمام مسائل و مشکلات حل نشده را مطرح نمود. حتی اگرمسائلی مانند محیط نامرتب خانه، مانع ایجاد آرامش در شما می شود باید با صحبت کردن حل و فصل شوند تا در نهایت با آرامش ایجاد شده به اوج لذت در رابطه جنسی خود برسید.
در مورد اینکه چه می خواهید؟ چه چیزی را دوست دارید؟ و نیازهای شما چیست؟ صحبت کنید. زیرا نرسیدن به ارگاسم تاثیرات منفی روی شما می گذراد و متقابلا این اثرات منفی به شریک زندگیتان منتقل خواهد شد. صحبت درمورد رابطه جنسی موجب افزایش احساس صمیمیت و نزدیکی در بین شما می شود و موجب می شود شعله های عشقی که انتظارش را می کشیدید در اتاق خواب بر افروخته شود.
منبع :

هورمون شناسی در رابطه عشقی

ممکن است کسانی به این مولکول عشق معتاد شوند. آنها به مقادیر زیاد مواد آمفتامین مانند دوپامین، نور اپی نفرین و فنیل اتیل آمین نیاز دارند. از آنجا که بدن نسبت به این مواد شیمایی مقاومت پیدا می کند، برای رسیدن به همان درجه از حال، مقدار مصرف این افراد رفته رفته افزایش پیدا می کند. از این رو برای برآوردن نیاز خود ناگزیرند روابطشان را مداوم تجدید کنند.

آزمایشی با چند شرکت کننده انجام گرفته است، در این آزمایش افراد در حالیکه در دستگاه MRI قرار داشتند، یک بار عکس معشوق خود و یک بار یک عکس غریبه نشان دادیم و عکسهای مغزی آنها را در این دو حالت مقایسه کردیم. به نظر می آید که دو ناحیه در مغز که مسئول احساس عشق هستند را شناسایی کرده ایم. از علائم بارز دیگر، بالا رفتن میزان هورمون دوپامین (Dopamin) و نورآدرنالین (Noradrenalin ) و پایین آمدن میزان هورمون سروتونین (Serotonin) در مغز است. انرژی جوشان، تحریکات خوشحال کننده گاهی تا به حد رسیدن به خلسه، عرق کردن زیاد و طپش قلب نتیجه ترشح این سوپ هورمونی است.

البته هورمون های استروئیدی نظیر استروژن ( estrogen ) و تستوسترون ( testosterone ) در میل جنسی نقشی حیاتی ایفا می کنند و بدون آنها شاید هرگز وارد قلمرو پرخطر عشق واقعی نمی شدیم. اما مشهورترین ماده شیمیایی مربوط به عشق همان فنیل اتیل آمین ( phenylethylamine ) یا PEA است، نوعی آمین که به طور طبیعی در مغز تولید می شود. PEA یک آمفتامین طبیعی، شبیه داروهای موجود در بازار است و میتواند موجب تحریکات مشابهی شود.

این همان ماده ای است که احساساتی همچون پرواز کردن در آسمان و بر فراز جهان بودن ناشی از کشش به سوی معشوق را در شما پدید می آورد و همان که انرژی لازم برای بیدار ماندن تا صبح و مکالمه های تلفنی را تامین می کند. این ماده که در اصطلاح مولکول عشق نیز نامیده می شود در نتیجه یک سری اعمال ساده فریبنده همچون تلاقی دو نگاه یا تماس دو دست از مغز ترشح می شود. هیجانات سرگیجه آور، ضربان تند قلب و نفس زدن های بریده بریده و همه اینها متاسفانه چیزی جز نشانه های بالینی مصرف بیش از حد این ماده شیمیایی در بدن فرد عاشق نیستند.

در هر دو جنس مرد و زن تمایل به رابطه جنسی خشن میتواند وجود داشته باشد ، بطور کلی تمایل و لذت از خشونت در رابطه جنسی به شرط لذت برای فاعل نشانه سادیسم جنسی و برای مفعول به شرط لذت نشانه مازوخیسم جنسی است ، تعریف دقیقتر آن رابطه جنسی که در آن لذت روانی به سبب آسیب رساندن به جسم خود یا فرد مقابل باشد نشانه اختلال میباشد و نیاز به درمان دارد.
گاهی اوقات خانم ها از خشونت همسرشان در رابطه جنسی گله مند هستند و گاهی این خشونتها تا حدی بوده که باعث اسیب جدی شده است ، لذا تمایل به رابطه جنسی خشن جزء خواسته های مشروع تلقی نمیشود.
علت تمایل به خشونت در رابطه جنسی از نوع مازوخزیم (خودآزاری جنسی)
معمولا فردی که از آسیب فیزیکی  و تحقیر شدن در رابطه جنسی احساس لذت میکند ، این تمایل از دوران کودکی و بلوغ وی شکل گرفته دانشمندان بر این عقیده اند که افرادی که در مراحل رشد خود در خانواده تحقیر شده اند یا نادیده گرفته شده اند این رویه را نیز در ارتباط جنسی ادامه میدهد و در خیالپردازیهای جنسی خود از رابطه جنسی خشن احساس رضایتمندی می کنند.
برخی از تخیلات جنسی افراد مبتلا به مازوخیسم جنسی
- تحقیر شدن حین رابطه جنسی
علائم : لذت بردن از مورد فحاشی قرار گرفتن از الفاظ رکیک در رابطه جنسی
- بسته شدن دستان و پاها و مورد آزار فیزیکی قرار گرفتن
علائم : خودداری از برقراری رابطه جنسی تا زمانی که به اجبار همراه باشد
- رابطه جنسی بدون ملایمت روحی
علائم : عدم تمایل به معاشقه و پیشنوازی در رابطه
- مورد تجاوز قرار گرفتن یا رابطه جنسی به اجبار و تمایل به رابطه جنسی همزمان
علائم : خودداری از برقراری رابطه جنسی تا زمانی که به اجبار همراه باشد

برخی تمایلات دیگر که نمیتوانیم مطرح نمائیم چرا که میتواند باعث ایجاد برانگیختگی در افراد مبتلا به این اختلال باشد.
علت تمایل به خشونت در رابطه جنسی در افراد مبتلا به سادیسم جنسی ( لذت از آزار دادن فرد مقابل )
معمولا افرادی که مورد خشونت جنسی ( تجاوز جنسی ) قرار گرفته اند یا شاهد صحنه هایی از این قبیل بوده اند  حس انتقام جوئی در آنها منجر به آن می شود به رابطه جنسی خشن تمایل پیدا کنند ، اما بدان معنا نیست همه افرادی که چنین تمایلی دارند لزوما مورد تجاوز قرار گرفته اند چرا که عواملی نظیر پورنوگرافی ، تنوع گرائی ، رابطه با افراد مختلف نیز میتواند زمینه ساز چنین میلی در افراد شود.
برخی از تخیلات جنسی افراد مبتلا به سادیسم جنسی
– میل به خشونت
– میل به ارتباط های چند گانه
– میل به سوزاندن و آسیب به اندامهای جنسی مفعول
– میل به آزار کودکان

برخی نشانه های این افراد
برقراری روابط جنسی با افراد متعدد و آسیب رساندن فیزیکی به آنها ، عدم تمایل به معاشقه و پیشنوازی، اعتیاد به پورنوگرافی
هر چه فرد مفعول بیشتر احساس نارضایتی از درد و آسب وارده کند ، این افراد بیشتر احساس رضایتمندی میکنند و لذت بیشتری میبرند.
درمان مبتلایان به سادیسم و مازوخیسم جنسی
مبتلایان به این اختلال میتوانند با مراجعه به مراکزمشاوره  درمانی رفتارهای جنسی با کمک روان درمانی بینش مدار یا شرطی سازی انزجاری نسبت به درمان اقدام نمایند در این بین همسر نقش مهمی ایفا میکند.
منبع : tanzimekhanevadeh.com

مجله اینترنتی آموزنده :انتظارات همسران ازرنانشان در برخی موارد قابل توجه هست و اکثرا در زمینه رفتاری و اخلاقی ست که عامل تحکیم و بنیان خانواده می شود همیشه سعی کنید نظرات و انتقادات شوهرتان را در نظر بگیرید

وقتی زن‌ها در باره مشکلاتی که با مردانشان دارند سخن می‌گویند، به احتمال زیاد از عبارات اینچنینی استفاده می‌کنند: «می‌دونی که، مردها این جوری هستن دیگه» یا این که «آخه اون یه مرده، تقصیری نداره». زنان دیگر هم با شنیدن این درددل‌ها سرتکان داده، می‌خندند و پشت سر هم تائید می‌کنند. اما در واقع از این روش به عنوان سرپوشی بر پریشانی و ناامیدی‌شان از برقراری ارتباط‌ صمیمی با همسر خود استفاده می‌کنند. به یاد داشته باشید این ایده که مردان به لحاظ ژنتیک‌ موجودات کاملی نیستند، سبب می‌شود که نتوانند با زنان خود در فضایی امن و آسوده ارتباط درست و منطقی برقرار کنند.

نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد که مردان و زنان بیشتر از آن که متفاوت باشند با هم شباهت دارند، از ساختار مغزی مشابهی بهره‌مند هستند، خواسته‌ها و نیازهای یکسانی در پیشرفت زندگی و برقراری ارتباط دارند و تفاوت‌های آنها اگرچه مهم‌، ولی جزئی است، پس نباید از آنها به عنوان ابزاری برای راندن مردان به فضایی دور و متروک از عالم زنان استفاده کرد.

در جامعه این ذهنیت شکل گرفته که مردان باید از همان دوران کودکی مطابق با ارزش‌های فرهنگی مردانه رفتار کنند. این استانداردها شامل کنترل عواطف مرد توسط خودش، برنده و برتر بودن به هر قیمتی و آسیب‌پذیر نبودن است. در مقابل اگر آنها از این قواعد، تمام و کمال تبعیت نکنند و عواطف خود را نشان دهند، اغلب از جانب دیگران به داشتن رفتار «زنانه» و «زن صفت» بودن متهم می‌شوند. ولی تحقیقات نشان می‌دهد مردانی که احساس می‌کنند باید سرسختانه از استانداردهای معمول جنس مذکر تبعیت کنند، با احتمال بیشتری عواطفی را سرکوب می‌کنند که آنها را آسیب‌پذیر جلوه می‌دهد. جالب این است که بسیاری از این حالات سانسور شده، همان صمیمیت عاطفی است که لازمه برقراری رابطه‌ای رمانتیک با شریک زندگیشان است.

متاسفانه زنان نیز اغلب به این ضعف دامن می‌زنند، اما رویکرد مؤثرتر این است که با اقدامی فکر شده و مؤثر در کنار همسر خود، به او کمک کرده تا این مشکل فرهنگی ناگوار را برطرف کنند. پیشنهاد می‌شود به پنج نکته‌ای که دکتر جیل وِبِر، روان‌شناس بالینی، اشاره می‌کند، توجه کنید:

مرد شما عمیقا می‌خواهد که او را به خاطر خودش دوست داشته باشید، نه به دلیل کارهایی که می‌تواند برای شما انجام دهد.
جامعه معمولا به ما می‌آموزد که ارزش جنس مذکر به کارکرد اوست ـ یعنی توانایی او در فعالیت، قبول مسئولیت، کنترل کردن، برتر بودن و کسب موفقیت ـ از ترس این که مبادا برچسب «زن صفت» بگیرد. اجازه ندهید که این نقش ظاهری او، شما زنان را به اشتباه بیندازد. حقیقت این است که زیر پوشش این همه شرط و شروط، کودکی است درست مانند شما‌ که می‌خواهد به دلیل چیزی که هست دوست داشته شود. او آرزوی ارتباط با زنی را دارد که تحت هر شرایطی با او آرام بگیرد، حتی اگر همیشه برنده، سازنده و درصدر نباشد. بسیار محتمل است که نتواند از چنین خواسته قلبی خود با شما سخن بگوید و به همین علت ممکن است شما هم هرگز متوجه احساس ناخوشایند او نشوید. مردان، برخلاف زنان، در بیان عواطف «ظریف‌تر» خود، دچار مشکل می‌شوند. اگر این نکته کلیدی را در ذهن داشته باشید، از این پس می‌توانید چیزهای مهمی را درباره همسر خود بفهمید. با توجه به وضع و روحیه او سر صحبتی صمیمانه را باز کرده و با بیان این عبارات وارد شوید که چقدر دوست‌داشتنی است، وقت گذراندن با او چقدر برایتان شیرین است و این که چقدر دوست دارید درباره روزی که پشت سر گذاشته اید با او صحبت کنید.

او از شما می‌خواهد که خودتان را دوست داشته باشید.

اگر از مرد خود به عنوان مهره‌ای استفاده می‌کنید که نسبت به خودتان احساس بهتری داشته باشید، باید بدانید که هرگز برای شما کافی نیست و پیوسته به دنبال ابزار دیگری خواهید گشت. برداشت او از این وابستگی می‌تواند به‌قدری ناگوار باشد که احساس کند نمی‌تواند خود واقعی‌اش را بروز دهد. معمولا بین عدم رضایت شخصی زنان از خودشان و تمایل آنها به انتقاد شدید از همسرانشان ارتباط تنگاتنگی وجود دارد. افراد ویژگی‌هایشان را در دیگران منعکس می‌کنند. به عبارت ساده‌تر، اگر شما از خودتان ناراحت باشید، احتمالا مدام از همسر خود و دیگران انتقاد می‌کنید. تجربه نشان می‌دهد بازخوردی که از دیگران می‌گیرید باید تا 75 درصد مثبت و حداکثر 25 درصد منفی باشد. اگر این نسبت معکوس است، در ذهن خود تصویر غیرواقعی و بشدت قهرمانانه‌ای از مردان ساخته اید و در پی انتقادهای ناتمام شما، آنها نیز خود را در دامی می‌بینند که هرگز نمی‌توانند از آن رها شوند و در مقابل با بی توجهی و نادیده گرفتن شما، واکنش نشان می‌دهند.

توانمندی او را در برقراری ارتباط باور داشته باشید.

عباراتی نظیر «مردها از مریخ آمده‌اند» این کلیشه را تقویت می‌کند که مردها نمی‌توانند درباره احساسات خود صحبت کنند. کسانی که این حرف‌ها را سر زبان‌ها می‌اندازند معمولا همان‌هایی هستند که پیش از این می‌گفتند مردانی که ابراز احساسات می‌کنند، بیش از حد زنانه هستند. اگر شما نیز جزو زنانی هستید که همین ایده را دارید، دست نگه دارید و فرصتی دوباره به مرد خود بدهید. واقعیت این است که زنان شفاهی‌تر هستند آنها مشخصا درباره احساسات خود سریعتر و مختصرتر از مردان صحبت می‌کنند، اما مردان نیز از فکر و احساس خود، بخوبی آگاهند. به جای این که او را به تمسخر بگیرید، وقتی متوجه می‌شوید که مساله‌ای حساس برای او جدیت پیدا کرده است، درباره‌اش سؤال‌ و حتی از او تشکر کنید که مساله را با شما در میان گذاشته است. اگر چنین شیوه‌ای را به کار ببندید، مطمئن باشید ‌ او بعد از این بیشتر سخن خواهد گفت و خواهید دید ‌ پشت ظاهر مردانه‌اش، انسانی است که می‌تواند بوضوح و با طمأنینه صحبت کرده و احساساتی درست شبیه به شما داشته باشد.

او می‌خواهد که سرزنده و اهل شوخی باشید.

در زندگی مدرن امروزه، بسیاری از زنان صاحب مشاغل و پست‌های کلیدی در سازمان‌ها هستند و حتی تجارت خود را مدیریت می‌کنند. در چنین شرایطی بسیار محتمل است که در نزدیکی شریک زندگی خود نیز، مدام از دستور جلسه امروز و فردا سخن بگویید و به کارهایی که باید انجام دهید ‌بیندیشید. این درحالی است که او دوست دارد شما را در حالی ببیند که از کنترل و اداره امور فارغ شده‌اید و خود معمولی و سرزنده‌تان درست در لحظه اکنون با او وقت بگذراند. وقتی بدون هیچ‌گونه دستور جلسه و کنترل گری با همسر خود، وقت می‌گذرانید عشق او فرصت عمیق شدن می‌یابد و او احساس می‌کند که یک انسان واقعی است که شما او را می‌بینید و می‌شنوید، نه کسی که به عنوان بخشی از برنامه روزانه‌تان به سراغش می‌روید.

او می‌خواهد بدانید که مردان هم گریه می‌کنند.

مردان هم در اعماق وجود درست مانند شما زنان موجودات آسیب پذیری هستند. وقتی متوجه علائم ناراحتی در او می‌شوید، با او مقابله به مثل نکنید و اجازه دهید که حال خودش را داشته باشد، در این شرایط شخصی ممکن است گریه هم بکند. اگرچه مشخصا این طور جا افتاده است که مردان نسبت به زنان کمتر گریه می‌کنند، به هر حال مهم است که احساسات منفی مردان به رسمیت شناخته شده و مورد توجه قرار گیرد. متاسفانه در فرهنگ ما نسبت به بروز عواطف و احساسات از جانب پسران و مردان به قدری واکنش منفی وجود دارد که تقریبا تنها یک گزینه برای علنی کردن باقی می‌ماند و آن هم احساسات منفی نظیر خشونت است. در مقابل لازم است که برای او فضایی فراهم کنید که در امنیت کامل و بدون ترس از مورد قضاوت قرار گرفتن، خود واقعیش را بروز دهد. به جای این که با او از در نگرانی‌ها و اضطراب‌هایش وارد صحبت شوید، همدردی و درک متقابل به او هدیه بدهید؛ دو چیزی که بسیاری از مردان در تمام طول کودکی و جوانی‌شان به اندازه کافی از آن بهره‌مند نبوده‌اند.

از این پس هرگاه احساس کردید که همسرتان چیزی می‌گوید که برایتان قابل قبول نیست، صبر کنید، نفس عمیق بکشید و به یاد بیاورید که بیشتر مردان در اعماق وجودشان همان چیزی را می‌خواهند که زنان می‌خواهند: پذیرفته شدن به دلیل چیزی که هستند، عشق و تقویت مثبت به‌دلیل کارهایی که بخوبی از عهده‌اش بر می‌آیند و کارهایی که تلاش می‌کنند در آن سهم مؤثر داشته باشند.

منبع : markmerrill.com

منبع : ایران مطلب

انواع انحراف جنسی را بشناسید
«پارافیلی» مشکلات کنترل تکانه جنسی است که با تخیلات، امیال و رفتارهای مکرر جنسی متمرکز بر اشیاء، فعالیت‌ها یا موقعیت‌های غیرمعمولی مشخص می‌شود که برای دیگران از لحاظ جنسی محرک نیست. در اغلب موارد این اشیاء، فعالیت‌ها یا موقعیت‌ها برای اینكه افراد کارکرد جنسی داشته باشند، ضروری‌اند. امیال و رفتارهای فرد مبتلا به پارافیلی ممکن است باعث ناراحتی قابل توجه یا اختلال کارکرد شخصی، اجتماعی یا شغلی شود. فرد دچار پارافیلی را ممکن است «منحرف» بخوانند و این رفتارها ممکن است پیامدهای اجتماعی و قانونی وخیمی برای او داشته باشد.
پارافیلی یا انحراف جنسی انواع متعددی دارد و با رفتارهای متعددی ممکن است بروز کند؛ از جمله:
1- نمایشگری: نمایشگری با تخیلات، امیال یا رفتارهای شدید و برانگیزاننده جنسی مشخص می‌شود و شامل نشان دادن دستگاه تناسلی به یک فرد غریبه و بی‌خبر است. افراد دچار این مشکل، نیاز به غافلگیری، تکان دادن یا تاثیرگذاری بر طعمه‌های خود دارند. این عارضه معمولا محدود به نشان دادن است و فرد بیش از این حد، آسیب‌رسانی انجام نمی‌دهد ولی در معرض مشکلات قانونی قرار خواهد گرفت. تماس واقعی جنسی با قربانی نادر است اما ممکن است فرد حین نمایشگری یا تخیل درباره آن به خودارضایی بپردازد.
2 -یادگارپرستی (فتیشیسم): امیال جنسی فرد مبتلا به این مشکل بر اشیای غیرزنده متمرکز است. این فرد با پوشیدن یا لمس یك شیء به تحریک جنسی می‌رسد؛ برای مثال لباس، کفش زنانه، لباس زیر زنانه و مانند آنها. فرد یادگارپرست ممکن است روابط با همسر را کنار بگذارد یا فعالیت‌های جنسی‌اش را با این تمایلات ترکیب کند. وقتی شیء یادگار به کانون منفرد میل جنسی تبدیل می‌شود، فرد آمیزش جنسی با همسر را ترك می‌كند.
3 -مالشگری: در فرد دچار این مشکل، کانون امیال جنسی، لمس یا مالش دستگاه تناسلی به بدن یک فرد ناآشنا و بی‌خبر است. در اغلب موارد، این رفتار را مردان در محیط‌های شلوغ با زنان انجام می‌‌دهند. این عارضه نیز ممکن است برای فرد مبتلا مشکلات قانونی به دنبال داشته باشد.
4 -پدوفیلی: افراد مبتلا به این عارضه تخیلات، امیال یا رفتارهایی شامل فعالیت جنسی غیرقانونی با بچه‌های بالغ‌نشده (عموما 13 سال یا کمتر) دارند. این رفتارها ممکن است شامل طیفی از رفتار (از برهنه‌کردن تا تماس جنسی اجباری) باشد. برخی از پدوفیل ها عمل جنسی را فقط با کودکان انجام می‌دهند (پدوفیل انحصاری) و به بزرگسالان تمایل ندارند.

برخی دیگر فقط با خانواده و بستگان نزدیک این كار را انجام می‌دهند (زنای با محارم). گاهی هم بچه‌های دیگر قربانی می‌شوند. پدوفیل های شکارچی ممکن است از زورگویی یا تهدید به افشا برای تداوم سوء‌استفاده خود استفاده کنند. پزشکان و سایر کارکنان بهداشتی از لحاظ قانونی موظفند که چنین سوءاستفاده‌‌هایی از افراد صغیر را گزارش کنند. این فعالیت نوعی تجاوز هم محسوب می‌شود و محکومیت‌های سنگینی به دنبال دارد.
5 -خودآزاری جنسی (مازوخیسم): افراد مبتلا به این عارضه بر تخیلات، امیال و رفتارهایی متمرکزند که شامل عمل (واقعی نه، شبیه‌سازی شده) مورد توهین قرار گرفتن و کتک خوردن است یا هر چیز دیگری که باعث رنج بردن آنها شود تا به ارضای جنسی برسند. این اعمال خودآزارانه ممکن است به توهین شفاهی محدود یا شامل کتک خوردن، بستن دست و پا و دیگر موارد سوءاستفاده باشد.

افراد خودآزار ممکن است تخیلاتشان را روی خودشان پیاده کنند، مثلا پوستشان را سوراخ کنند یا ببرند یا خودشان را بسوزانند، یا به دنبال همسرانی باشند که از توهین و آزار دیگران لذت ببرد (دیگرآزار یا سادیست). گاهی در میان افراد عادی هم تخیلات یا رفتاری شبیه دیگرآزاری یا خودآزاری وجود دارد اما در اغلب موارد این برون‌ریزی به صورتی توافق‌شده به شکل فانتزی انجام می‌شود. افراد می‌دانند که این رفتار یک «بازی» است و از ایجاد درد یا جراحت واقعی اجتناب می‌شود.

6- دیگرآزاری (سادیسم): افراد مبتلا به این عارضه تخیلات مداومی دارند که در آن تحریک جنسی با رنج روانی یا جسمی (از جمله توهین و وحشت ایجاد کردن) در شریک جنسی ایجاد می‌شود. در شدیدترین شکل، دیگرآزاری جنسی ممکن است با اعمال غیرقانونی مانند تجاوز، شکنجه وحتی قتل همراه شود.

البته باید توجه داشت که گرچه تجاوز ممکن است تظاهری از دیگرآزاری جنسی باشد، اما اغلب موارد تجاوز به این عارضه مربوط نمی‌شود و درد قربانی، تحریک جنسی متجاوز را بیشتر نمی‌کند. در عوض تجاوز شامل ترکیبی از ارضای جنسی و اعمال قدرت بر قربانی است. افراد دچار دیگرآزاری جنسی به درمان شدید روان‌پزشکی نیاز دارند و ممکن است به دلیل اعمالشان مورد پیگرد قانونی قرار گیرند.
7 -دیگرپوشی (ترانسوستیسم): در این عارضه که به آن «فتیشیسم دیگرپوشانه» هم می‌گویند، پوشیدن لباس زنانه باعث تحریک جنسی یا تشدید تحریک جنسی مردان می‌شود. معمولا برانگیختگی جنسی شامل شریک جنسی واقعی نمی‌شود اما ممکن است فرد در تخیل خودش را در قالب شریک جنسی زن هم تصور کند. برخی از این مردان فقط به لباس‌های زنانه خاصی مثل لباس‌ زیر علاقه دارند و برخی دیگر لباس کامل زنانه را به همراه آرایش مو می‌پسندند. دیگرپوشی به خودی خودی اشکالی ایجاد نمی‌کند، به جز اینکه فرد برای برانگیختگی یا تجربه لذت جنسی به آن نیازمند است.
8 -چشم‌چرانی: این اختلال شامل رسیدن به تحریک جنسی از طریق مشاهده شخص بی‌خبر و ناراضی در حال برهنه شدن یا در حال انجام فعالیت جنسی است. فرد چشم‌چران ممکن است به خودارضایی هم دست بزند و به دنبال تماس جنسی با فردی که مشاهده می‌کند، نیست.
شیوع
اغلب پارافیلی‌ها نادر هستند و در میان مردان بیش از زنان شیوع دارند (حدود 20 به 1) اما دلیل این تفاوت میان زنان و مردان مشخص نیست. با اینکه در بسیاری از این اختلالات، رفتارهای پرخاشگرانه و تهاجمی دیده می‌شود، در مواردی هم تهاجمی یا آسیب‌رسان به دیگران نیستند. در میان این اختلالات، پدوفیلی، نمایشگری، چشم چرانی، دیگرآزاری و مالشگری جرم محسوب می‌شوند.

اما داشتن تخیلات یا رفتارهای پارافیلیایی همیشه به معنای مبتلا بودن به بیماری روانی نیست. این تخیلات یا رفتارها ممکن است در اشکال بسیار خفیفی وجود داشته باشند و باعث اختلال کارکرد فرد و مانع ایجاد روابط سالم فرد با دیگران نشوند و به فرد یا دیگران آسیب نرسانند و به پیگرد قانونی نینجامند. ممکن است این تمایلات در حد تخیلات در هنگام فعالیت جنسی باقی بمانند.
علت
دقیقا معلوم نیست که چه عواملی پارافیلی ایجاد می‌کنند. برخی کارشناسان ضربه‌های عاطفی در دوران کودکی مانند مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفتن را مقصر می‌دانند. برخی دیگر معتقدند این اشیاء یا موقعیت‌ها هنگامی به صورت عامل تحریک جنسی این افراد درمی‌آید که به صورت مکرر و متوالی باعث فعالیت جنسی خوشایندی شده باشند.

در اغلب موارد افراد مبتلا به پارافیلی در ایجاد رابطه شخصی و جنسی با دیگران مشكل دارند. بسیاری از پارافیلی‌ها در دوران نوجوانی آغاز می‌شود و تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند. شدت و بروز تخیلات مربوط به پارافیلی در هر فردی متفاوت است و ممکن است با افزایش سن کاهش یابد.
درمان
اغلب موارد پارافیلی با مشاوره و روان‌درمانی درمان می‌شود تا به فرد کمک شود رفتارهایش را تغییر دهد. داروها ممکن است به کاهش احساس اجباری که فرد مبتلا پارافیلی برای انجام آن رفتارها تجربه می‌کند، کمک کنند و میزان تخیلات و رفتارهای انحرافی را کاهش دهند. در افرادی که بروزهای مکرر رفتارهای خطرناک یا نابهنجار جنسی را تجربه می‌کنند، ممکن است درمان هورمونی تجویز شود.

بسیاری از این داروها باعث کاهش میل جنسی فرد می‌شوند. درمان پارافیلی وقتی بیشترین تاثیر را دارد که به صورت درازمدت انجام شود. عدم تمایل به پذیرش درمان ممکن است مانع موفقیت آن شود. ضروری است که افرادی که پارافیلی‌های آنها ماهیتی مجرمانه دارد، پیش از آسیب‌ر‌ساندن به دیگران و ایجاد مشکلات قانونی برای خودشان به افراد متخصص مراجعه كنند.
منبع : هفته نامه سلامت

روابط زناشویی

باید بدانید كساني که از خودشان محافظت مي‌کنند، مي‌توانند از بسياري  بيماري‌هايي که موجب  سالخوردگي زودرس مي‌شوند، جلوگيري کنند. به همین سبب میتوانند روابط زناشویی خود را تا این دوران ادامه دهند.

تا به حال بيشتر پژوهش‌ها درباره سالمندي بر بيماري‌هاي وخيم مانند بيماري قلبي، زوال عقلي، آرتريت، مشکلات پروستات و مانند آن متمرکز بوده است؛ در حالي که پژوهشگران در حال گسترش افق‌هاي ديدشان هستند تا مسايل کمتر حياتي را هم در نظر بگيرند. امور جنسي نمونه مهمي از اين موارد است. به تازگي گزارش‌هاي متعددي منتشر شده است که موضوع سالمندي و فعاليت جنسي را روشن‌تر کرده و يکي از آنها بيانگر آن است که فعاليت جنسي به خودي خود ممکن است از اختلال کارکرد جنسي در مردان سالمند جلوگيري کند.

فعاليت جنسي در بيشتر مردان در طول زمان کاهش مي‌يابد. اين کاهش معمولا تدريجي است و جلب‌نظر نمي‌کند. با وجود اينکه ميل جنسي در مردان سالمند تر باقي‌مي‌ماند، به‌تدريج ميزان اشتغال‌خاطر آنها به امور جنسي کاهش مي‌يابد.

به عبارت ديگر، با وجود داشتن ميل جنسي ، ميل به انجام اين عمل کاهش مي‌يابد. بسياري از مردان سالمند به امور جنسي فکر مي‌کنند، اما انگيزه‌اي براي به مرحله عمل در آوردن اين فکر ندارند. حتي هنگامي که انگيزه پيدا مي‌کنند، ممکن است بدنشان با آنها همراهي نکند. کارکرد جنسي مردان نسبت به علاقه يا ميل جنسي به طور شاخص با سرعت بيشتري نزول مي‌کند. بيشتر مردان با افزايش وزن، کاهش پاسخ‌دهي جنسي را تجربه مي‌کنند. نعوظ‌ها کندتر رخ مي‌دهد و افکار شهواني براي تحريک جنسي آنها کافي نيست و نياز بيشتري به تحريک جسمي پيدا مي‌کنند. حتي در دهه ششم زندگي هنگامي که نعوظ رخ مي‌دهد، ميزان سفت شدن آلت تناسلي كمتر و حفظ نعوظ مشکل‌تر خواهد بود.

مرحله انزال نيز با افزايش سن دچار تغيير مي‌شود؛ انقباض‌هاي عضلاني در مرحله ارگاسم با شدت کمتر و انزال، آهسته‌تر و با فوريت کمتري رخ مي‌دهد. شمار اسپرم‌ها نيز کاهش پيدا مي‌کند. اگرچه مردان سالم مي‌توانند حتي در سنين بالا هم صاحب فرزند شوند اما کارايي توليدمثلي آنها به وضوح کمتر از مردان جوان‌تر است. تغييرات مربوط به سن در فعاليت جنسي مردان مستقل از عوامل ميان‌فردي است. نعوظ‌هاي شبانه که رخدادي طبيعي است و حين خواب عميق رخ مي‌دهد، با افزايش سن کاهش مي‌يابد و مردان 45 تا 54 ساله به طور ميانگين 3/3 بار نعوظ در طول شب را تجربه مي‌کنند. در فاصله سنين 65 تا 75 سال اين ميانگين به 3/2 بار مي‌رسد. مدت نعوظ‌هاي شبانه با افزايش سن کاهش پيدا مي‌کند و شدت آن هم کم مي‌شود.