رشد شخصیت کودک

مجله اینترنتی آموزنده : شاید در خانواده اقوام و آشنایان خود کودکانی را دیده باشید که در تصمیم گیری های پدر و مادر خود مشارکت می کنند یا به قول معروف بزرگتر از سن خود صحبت می کنند. یکی از دلایل این مسئله می تواند گذاشتن اطلاعات زیاد در اختیار فرزند باشد که یا این اطلاعات ضروری است که سبب رشد و تکامل بیشتر می شود و یا اطلاعاتی غیر ضروری هستند. به طور مثال فرزندشان به اینترنت دسترسی پیدا می کند و تلویزیون و فیلم های ویدیویی خانگی را به همراه خانواده تماشا می کند و در کل هرچه پخش می شود او نیز نظاره گر است.

اغلب تصور اطرافیان در مورد چنین کودکی نابغه بودن است. آیا این تصور صحیح است یا خیر؟

وقتی اطلاعات غیرضروری زیاد به بچه ها داده شود موجب بلوغ زودرس می شود و گاهی باعث صحبت کردن در حد بزرگ تر از خود می شود.این باعث می شود که کودکان از سنین خود جدا شوند و بزرگسالان آنها را نمی پذیرند.اطلاعاتی که پدر و مادر به فرزندان می دهند باید ضروری باشد،یعنی برای رشد و تکامل آنان صرف شود نه اینکه بیشتر از نیازشان چیزی بدانند.

حرف زدن والدین و امکاناتی که در اختیار دارند و معاشرت های اجتماعی شان باعث می شود که این افراد طرز صحبت کردن شان مانند آدم بزرگ ها شود.گاهی ممکن است حتی مفهوم و مکان مورد نیاز کلماتی را که ادا می کنند،ندانند بنابراین نمی توان گفت که حتما باهوش اند.

اگر کودکی به همین منوال به رشد شخصیتی خود ادامه دهد شاید در کوتاه مدت مدیریت روابط خود را با دیگر کودکان به عهده بگیرد اما در طولانی مدت و در بزرگسالی،به علت اینکه برزگ تر از سن شان فکر می کنند و حرف می زنند،عملا هم سالان خود را نمی پذیرند چون در معاشرت با آنان خسته می شوند و رابطه شان را کسل کننده می پندارند.از طرفی به علت محدوده سنی که در آن قرار دارند،از سوی افراد بزرگ تر از خود طرد می شوند و مورد پذیرش قرار نمی گیرند.به همین علت معمولا تنها می مانند و این خود عاملی است برای افسردگی و مشکلات دیگر و آنان به این نتیجه می رسند که دیگران آنها را درک نمی کنند.

پدر و مادر وظیفه دارند به فرزندان خود گوشزد کنند که در محدوده سنی خود گام بردارند.در حقیقت والدین این کودکان مهم ترین و بزرگ ترین عامل موثر در هدایت رشد شخصیتی آنان هستند.می توانند نه با حذف اطلاعات و امکانات بلکه با جهت دهی آنها و با تشویق و نهی به موقع رفتارهای خاص کودکان، آنها را در مسیر رشد طبیعی قرار دهند.البته بعضی نابغه اند، یعنی مثلا در ۹ سالگی کتاب های حقوقی را تمام می کنند.این ژنتیک است اما آن را که بیش از سن خود فکر و صحبت می کند،باید به سمت رشد متعادل و طبیعی هدایت کرد.